Sinema bir duyu merkezi olarak kavrandığında, duyuları duyumsadığımız, duyumsayışımızın düşünülüp taşınılarak tasarlandığı bir düzenek hâline gelir.

Belki de internetin geleceği, teknolojiyi daha fazla büyütmekte değil, insanı yeniden merkeze almaktan geçiyordur.

18. İstanbul Bienali’nde ‘Üç Ayaklı Kedi’ başlığıyla bir araya gelen Doruntina Kastrati, Kongkee, Merve Mepa ve Claudia Pagès Rabal, teknolojik, tarihsel ve bedensel kırılganlıkları sorgulayan yeni medya pratikleriyle izleyiciyi düşündürüyor.

Bugün hangi veriyi arşivlediğimiz, yarının hafızasını şekillendiriyor ve zamanın geçiciliği ile belleğin karşısında küçük de olsa bir kontrol alanı sunuyor.

Yapay zeka modellerinin eğitildiği veri kaynaklarının çoğunlukla Batı odaklı olması, yerel ve geleneksel öğelerin kaybolmasına mı yol açıyor?

İstanbul’un Eylül sergi rotası şimdi Piksel.Bülten’de.

Panik temasını sanat ve teknoloji ekseninde tartışmaya açarak Linz’i yaratıcılık laboratuvarına dönüştüren Ars Electronica 2025'e dair notlar.

Toledo Sanat Müzesi’nde devam eden “Infinite Images” sergisi, sanatçıların kurallar ve sistemlerle yaratıcılığı nasıl yeniden tanımladığını odağına alıyor.

Dünün sonolojisi söz konusu olduğunda makineleşme müzikteki bir diğer eğilimdi, bugünün sonolojisi, neo- ya da yeni sonoloji söz konusu olduğunda ise yegâne eğilim gibi duruyor.

Sanat yalnızca ama yalnızca teknik bir varoluşu haiz ve teknoloji onun gelişiminin, o da teknolojinin gelişiminin bir ifadesi. Sanatın teknolojikliği bundan başka bir şey olmadığı gibi, techne teorisi de değil.

Simbiyotik Şiir, sanatı post-bağlamsal bir düzleme taşıyarak hem estetiği hem özneyi baştan tanımlıyor. David Jhave Johnston’un ReRites’i, insanın anlam yükleyen diliyle makinenin donuk algoritmaları arasında işleyen bir şiirsel gerilim yaratıyor.

Kraliyet komisyonlarından büyük sergilere uzanan dijital resim yolculuğu, artık teknolojik bir oyuncak olmanın ötesinde başlı başına bir sanat biçimi olarak kabul görüyor. Medya sanatının bugünkü yerini sorgularken, dijital araçlarla üretilen sanatın hâlâ neden küçümsendiğini düşünmekte fayda var.

Virtual Earth, Physical Machine albümü, fiziksel ve sentetik ses manzaraları arasındaki sınırları sorgularken, teknolojinin insan bedenine ve algısına etkilerini ele alıyor.

Almanya’nın köklü elektronik müzik mirası ve çağdaş yaratıcılarının sıra dışı görsel-işitsel performansları, 23 ve 24 Mayıs günleri İstanbul’un Babylon sahnesine konuk oldu.

Modern ve çağdaş sanat paradigmalarının ötesinde bir sanat anlayışı mümkün mü?

Muscular Theology, yapay zekanın sınırsız imkanlarıyla, sansürün gölgesinde, dijital bedenlerin homoerotik bir keşfini sunuyor.

“Hayalet Uzuvlar”, kaybedilenin yerine konulamayacağını ama farklı biçimlerde var olmaya devam edebileceğini hatırlatıyor.

Makinenin insandan ve insanın makineden öğrendiği bir sanatsallık.

AI Slop, güncel olarak dijital dünyanın hızla yapay zeka çöplüğüne dönüştüğünü sembolize ediyor.

Justine Emard’ın Co(AI)xistence isimli video yerleştirmesi üzerinden insan ve makine arasındaki ihtimallere dair.